ناهمگونی استنادی در مجنون الزا اثر معروف آراگون

این تحقیق به مطالعه عمل نقل قول در شاهکار لویی آراگون، مجنون الزا اختصاص داده شده است. پس از تعریف عمل استناد یا نقل قول به عنوان یکی از فرآیندهای بازنویسی به کار برده شده به وسیله آراگون، اشکال گوناگون این فرآیند را که وی برای بازنویسی تخیلی وقایع شهر غرناطه در اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم از آن­ها بهره می­گیرد را مورد بررسی قرار داده­ایم. با مطالعه و مقایسه این شیوه­ها به نوعی گرایش در نویسنده، که همان خود استنادی است پی­برده و در نهایت، فرضیاتی در موردعملکرد نقل قول نزد آراگون به شرح ذیل مطرح کرده­ایم: 1. پس از مطالعه رویکرد اتخاذ شده به وسیله آراگون دریافتیم که مجنون الزا بازنویسی تخیلی تاریخ اسپانیا در اواخر قرن پانزدهم است. 2. این بازنویسی حاکی از وجود سه پل ارتباطی بود که ارتباط متن نقل قول شده را با متن دیگری نشان می­دهد: ارتباطات موضوعی، لغوی و نحوی 3. در نهایت، عمل نقل قول در نزد آراگون در مجنون الزا دارای اشکال مختلفی است: استناد متعارف، بسط داده شده و بی نام 4. شیوه­های ترانهش سبکی آراگون دراین مجموعه شعری عبارتند از: ترجمه متون از قبل ترجمه شده، فن روایت، شیوه به کارگیری زمان آینده، سرانجام بازنویسی نوشتاری و شاعرانه. بنابراین، زمانی که آراگون از ذکر منابع یا استفاده ازعلائم نقل قول خودداری می کند، نقل قولش شکل خود استنادی پیدا می­کند.